2024 | زندگی سیاسی عطاال بهاری واجپایی | मैं अटल हूँ

زندگی سیاسی عطاال بهاری واجپایی

:: मैं अटल हूँ ::
#img_alt#
خب، فیلم Main Atal Hoon رو بررسی کنیم! راستش رو بخوای، وقتی اسم فیلم زندگی‌نامه‌ای میاد، یه کم ته دلم می‌گم "بازم تاریخ؟!" ولی خب این یکی فرق داشت، چون راجع به یه شخصیت خیلی مهم و دوست‌داشتنی تو هند بود، یعنی آقای آتال بیهاری واجپایی، نخست‌وزیر سابق. اول از همه بگم، پانتکاج تریپاتی تو نقش اصلی، یعنی خودِ آتال جی، کولاک کرده! گریم و بازیش انقدر خوبه که انگار واقعاً خودِ واجپایی زنده شده. قیافه‌ش، لحن حرف زدنش، همه‌چی عالی از آب دراومده. واقعاً دمش گرم، انصافاً بازیگر خیلی تواناییه. داستان فیلم هم خب، زندگی آقای واجپایی رو از بچگی تا نخست‌وزیری روایت می‌کنه. نشون می‌ده چطور یه پسر بچه شاعر و سخنور، کم‌کم وارد سیاست می‌شه و پله‌های ترقی رو طی می‌کنه تا می‌رسه به بالاترین مقام سیاسی کشورش. توی فیلم هم به جنبه‌های سیاسی زندگی‌ش اشاره می‌شه، مثل جنگ کارگیل و آزمایش‌های هسته‌ای پوخران، هم به جنبه‌های شخصی‌ترش، مثل رابطه‌ش با خانواده و دوستاش و عشقش به شعر و ادبیات. البته بگم، فیلم خیلی هم بی‌طرف نیست. یه جورایی بیشتر تعریف و تمجید از واجپاییه و خیلی وارد نقد و بررسی کارهاش نمی‌شه. انگار بیشتر می‌خواسته یه تصویر مثبت و قهرمانانه ازش نشون بده. برای همین شاید برای بعضیا که دنبال یه نگاه عمیق‌تر و انتقادی‌تر هستن، یه کم سطحی به نظر برسه. از نظر ساخت هم، فیلم بد نیست. کارگردانی و فیلمبرداریش قابل قبوله، لوکیشن‌ها هم خوب انتخاب شدن، مخصوصاً شهرهای لکنو و بمبئی که تو فیلمبرداری نقش داشتن. موسیقی فیلم هم بد نبود، چند تا آهنگ داشت که به فضای فیلم می‌خورد. ولی خب، با همه اینا، فیلم تو گیشه خیلی موفق نبود. انگار نتونست اون‌طور که باید تماشاچیا رو جذب کنه و فروشش خیلی پایین‌تر از حد انتظار بود. حتی منتقدها هم نظرات خیلی مثبتی راجع بهش نداشتن. خیلی‌ها بازی پانتکاج تریپاتی رو تحسین کردن، ولی به داستان فیلم و نحوه روایتش انتقاد داشتن و می‌گفتن فیلم خیلی یک‌طرفه و فقط تعریف‌کننده بوده. در کل بخوام بگم، "Main Atal Hoon" یه فیلمیه که بیشتر به خاطر بازی خوب پانتکاج تریپاتی ارزش دیدن داره. اگه به زندگی‌نامه‌ها و فیلم‌های سیاسی علاقه دارین و دوست دارین یه نگاهی به زندگی آقای واجپایی بندازین، شاید ازش خوشتون بیاد. ولی اگه دنبال یه فیلم بی‌نقص و خیلی عمیق هستین، شاید یه کم ناامید بشین. به نظر من ارزش یه بار دیدن رو داره، مخصوصاً اگه از طرفدارای پانتکاج تریپاتی باشین.